Meestal leren partners al doende hoe ze op elkaar in kunnen spelen. We voelen elkaar steeds beter aan, zegt men dan. Het lijkt of je probleemloos met elkaar omgaat. Er ontwikkelt zich een bepaalde routine. Gewoontes zijn niet altijd verkeerd. We kunnen niet zonder. Totdat verkeerde gewoontes opduiken. Dan moet je aan de bel trekken. Voordat we hierop ingaan , eerst iets over hoe gewoontes ontstaan.
Gewoontegetrouw reageren
In iedere relatie ontwikkel je gewoontes. Die komen meestal niet uit de lucht vallen, maar sluiten aan bij wat je (tussen de regels door) hebt opgepikt over hoe mannen en vrouwen zich horen te gedragen.
Verwachtingen spelen een grote rol. Je vormt altijd verwachtingen over een ander. Als de ander hier telkens aan voldoet, krijg je het idee dat je aardig goed weet hoe hij of zij in elkaar steekt. Dat geeft rust. Het vormt de basis voor wederzijds vertrouwen: je weet wat je aan elkaar hebt.
Een paar voorbeelden:
- Als hij chagrijnig kijkt, vraagt zij altijd wat hem dwars zit.
- Als ze samen weggaan, bestuurt hij altijd de auto.
- Zij neemt altijd initiatieven voor leuke uitstapjes; hij wacht af.
- Hij verzint altijd oplossingen voor praktische problemen.
- Als zij zich ergens over opwindt probeert hij haar altijd te kalmeren.
Het voordeel van gewoontevorming is dat je niet telkens opnieuw het wiel hoeft uit te vinden. Gewoontes zijn de smeerolie voor een soepele omgang met elkaar. Gewoontes kunnen echter hardnekkig worden. Je reageert dan niet meer spontaan maar schakelt over op de automatische piloot.
